Λάφυρα...

Μόλις κυκλοφόρησε η, αν και πρώτη, ώριμη και μεστή ποιητική συλλογή της Ανδρονίκης Γωγοπούλου από τις Εκδόσεις Σεξπηρικόν με τον τίτλο Ευτοπία. Ένα μικρό δείγμα της γεύσης της. ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΕ ΚΟΚΚΙΝΑ ΓΑΡΥΦΑΛΛΑ Είδες πού πήγαν τον Αλέξανδρο τον Μέγα; Την προτομή του εννοώ βεβαίως Τι χάθηκε ο Αλέξανδρος; Και ο Αλέξανδρος να παίζει την τυφλόμυγα με μια κόκκινη κορδέλα τα άπνοα μάτια να του κλείνει Σαρκώδη μισανοιγμένα χείλη ωραίος ωσάν θεός αρχαίος μετρούσε στα σανίδια του θεάτρου ηλιθιότητες μωρών ανθρώπων Ε ρε κι εμείς κάτι ιδέες που είχαμε Αυτοί τον ήθελαν όρθιο στο βάθρο στρατηλάτη νικητή να τους κοιτάζει αλαζονικά Εμείς τον προτιμούσαμε ομοίωμα νεκρού αγωνιστή ανάμεσα σε κόκκινα γαρύφαλλα Δεν είχαμε άγαλμα καταλληλότερο να μας θυμίζει τη θυσία… Περισσότερα για το βιβλίο διαβάστε ΕΔΩ

  Τα μυθολογικά αρχέτυπα της Μητέρας και της Κόρης αναβιώνουν στο τελευταίο μυθιστόρημα της Ελένης Λαδιά που κυκλοφόρησε πρόσφατα από τις Εκδόσεις της Εστίας. Με χειμαρρώδη, συγκινητική και πυκνή αφήγηση, η πολυβραβευμένη και πολυγραφότατη πεζογράφος μας, δημιουργεί ένα αριστούργημα λόγου, φορτισμένο και φορτωμένο από πλήθος αναμνήσεων, αναδιηγήσεων και πληροφοριών οι οποίες αποπειρώνται, και το πετυχαίνουν, να αναστήσουν εμπρός μας την Αρετή, την νεκρή μητέρα του κεντρικού προσώπου, της Έλλης, αλλά και την Ελλάδα μέσα από τους καπνούς των πολύ πρόσφατων και παλαιότερων ιστορικών της περιπετειών. Μετά τα «Άλση της Περσεφόνης», το προηγούμενο μεγάλο της Μυθιστόρημα, (Αρμός 1η έκδοση 1997 και 2η 2014), όπου Μητέρα και Κόρη ταυτίζονται εσωτερικά, σχεδόν ανεξήγητα, αναβαπτιζόμενες η μία στην αναγέννηση της άλλης ως αιώνια και αέναη αιτία ζωής, έρχονται «Οι Θεές» να επιβεβαιώσουν την «προφητεία» του πρόσφατα χαμένου ποιητή μας Ορέστη Αλεξάκη, ο οποίος έγραφε για τα «Άλση» ότι φαίνεται πω

CURRICULUM VITAE «Το μοναδικό και μηδενικό culluri της ζωής μου Κι όχι όποιο κι όποιο, Θεσσαλονίκης ας πούμε, Αλλά ζυμωμένο με τα χεράκια μου νόστιμο και Τραγανό, με ζύμη curu! » Μην με κοιτάτε με μισό μάτι δεν λέω ψέματα Γράφω ποιήματα από το 1955 – πώς πέρασαν Τα χρόνια – εννιά ποιητικές συλλογές – πληγές Και μονάχα για τις τρεις τελευταίες «Σώμα Κινδύνου», «Έρημα» και «Χρονοσυλλέκτης» δεν πλήρωσα Ας είναι καλά ο Χαρμάνης του «Ύψιλον» περιττό Να σας αναφέρω ότι τα ποιήματά μου δεν Βραβεύτηκαν και κυρίως δεν μεταφράστηκαν Ευτυχώς το πιθανότερο θα ‘ταν να καταντήσουν Ξένα και να κάνουν πως δεν με γνωρίζουν Μονάχα – όπως με πληροφόρησε ο Τσάκαλος του «Ναυτίλου» το πανεπιστήμιο του Καίμπριτζ Ενδιαφέρθηκε για την «Δοντάγρια» προφανώς Οι άνθρωποι δεν γνωρίζουν ότι δεν παίζω Καν μπριτζ! Προσκυνώ σας.    ΤΑΣΟΣ ΠΟΡΦΥΡΗΣ ΟΙ ΜΕΣΑ ΜΑΣ ΠΛΗΓΕΣ ΥΨΙΛΟΝ/ΒΙΒΛΙΑ -  2015  Λεπτή ειρωνεία ή πίκρα, το «βιογραφικό σημείωμα» του Τάσου Πορφύρ