Λάφυρα...

   Χριστούγεννα 2011  Ένα μήνυμα φτάνει με το ηλεκτρονικό ταχυδρομείο.  Ανάμεσα στις λιγοστές του λέξεις γράφει:  «Τώρα που έφυγε ο ποιητής Αργύρης Χιόνης   είμαστε τόσο μόνοι.»  Αποστολέας: Ηλίας Κεφάλας  Τα αποσπάσματα είναι από ΕΔΩ

Ανοίγοντας ο αναγνώστης την «πόρτα» του διαδικτυακού λογοτεχνικού κήπου της Ελένης Σαραντίτη ακούει να κελαηδούν πουλιά τα οποία, καθώς περιδιαβαίνει στους ανθισμένους διαδρόμους, τα συναντά να συντροφεύουν την συγγραφέα αλλά και τον ίδιο. Από αυτόν τον λεπταίσθητο και ευγενικό χώρο, όμοιο με την ιδιοκτήτρια του αναδημοσιεύω εδώ πληροφορίες. Πολυγραφότατη και πολυβραβευμένη η Ελένη Σαραντίτη έρχεται εκ νέου κοντά στο αναγνωστικό κοινό με ένα σπουδαίο ιστορικό μυθιστόρημα, το δεύτερό της στο είδος, με τον τίτλο: «η θυσία» Διαβάζοντάς το βιβλίο ο αναγνώστης, αντιμέτωπος με όλα όσα χαρακτηριστικά γνωρίζει ότι αναγάγουν ένα πεζογράφημα σε μεγάλο έργο, διαπιστώνει ότι η συγγραφέας προίκισε την σύγχρονη λογοτεχνία με άλλο ένα τέτοιο. Λόγος ελληνικός, αδρός, πυκνός και ποιητικός. Πληροφορίες και γνώσεις στέρεες. Ποιότητα γραφής και όραμα. Ισχυρά συναισθήματα και αθάνατες ιδέες. Ανθρώπινα πρότυπα και αισθήματα. Ψυχή και αμέτρητο βάθος. Ο ήρωας του βιβλίου, ο σπαρτιάτης βα

Διαβάζοντας την Νεκροφάνεια του πέους… Από το περιοδικό «Κ» Κριτικής Λογοτεχνίας & Τεχνών Γράφει η Ελένη Λιντζαροπούλου Ο αρρενωπός λόγος του Φαίδωνα Θεοφίλου είναι το κλειδί που μας οδηγεί στην αποκάλυψη της ανδρικής ευαισθησίας. Η συνάντηση με αυτή την όψη της ανδρικής ψυχοσύνθεσης αποτελεί μια από τις σπάνιες στιγμές της ελληνικής πεζογραφίας. Στη Νεκροφάνεια του πέους, ο συγγραφέας ξεδιπλώνει μέσα από την ποιητική απόσταξη του λόγου του και την φαινομενική απλότητα μα και απόλυτη καθαρότητα των υλικών του, εκείνα τα στοιχεία που κάνουν τους άνδρες γοητευτικά ακαταμάχητους μα και τις γυναίκες απόλυτα θηλυκές, την τρυφερότητα και την γενναιοδωρία. Το βιβλίο χαρακτηρίζεται από το στοιχείο της έκπληξης. Οι ανατροπές  που μας αναμένουν στις σελίδες του μεγάλες, απρόσμενες συχνά, ανατροπές που συναγωνίζονται σε ένταση την ίδια την πραγματικότητα. Τίποτα σε αυτό το βιβλίο δεν ακολουθεί την πεπατημένη αλλά και τίποτα δεν είναι άγνωστο και πρωτοφανές, εκτός ί

Συνάντησα την ποίηση της Κατερίνας Ηλιοπούλου στο διαδίκτυο, ευλογημένο μέσο όταν μας ανταμώνει με αυτά που αγαπάμε. Η ποίηση της έχει αφηγηματική δύναμη και εξαιρετική στερεότητα. Αποσταγμένη και ώριμη με κέρδισε εξαρχής γιατί συνάντησα εντός της όχι μόνο την μαεστρία μιας πολλά υποσχόμενης τεχνίτρας αλλά και κοινό παρανομαστή στις αφορμές γραφής. Μιλώ για την δουλειά της όχι ως εξουσία έχουσα αλλά ως έχουσα δικαίωμα, αφού η ανάγνωση της ποίησης αποτελεί για μένα εθισμό. Με το δικαίωμα του αναγνώστη λοιπόν, σας καλώ να απολαύσετε. Ελένη Λιντζαροπούλου        Θάλαμος Μεταμέλειας Το δωμάτιο είναι λιτό. Οταν μπαίνω μέσα απογειώνεται απότομα Οπως ένα αερόστατο που του κόβουν τα σκοινιά. Είναι ωραία αλλά δεν μπορείς να φύγεις. Ολο το πρωινό παρακολουθώ τα σύννεφα. Το βράδυ προσεύχομαι να γυρίσει το μικρό σκοτεινό μου ζώο. Ποτέ δεν αναρωτήθηκα για την προέλευσή του Μου είχε απλά δοθεί. Ισως ακόμα να ήταν και δικό μου παράγωγο. Η απαλότητά του με συγκλόνιζε. Το σώμα του μετέδιδε